Monarkların ibret için kıyıya atılan bedenleri0

• Güncel, Mehmed Durmuş, YAZARLAR
• 1 Mayıs 2010

monark olmasının önemi var. Çünkü monarklık yasasıyla bize öğrettiği çok şey var da onun için.

Monarklar aslında bir hiçtirler. Evet, koskocaman bir hiç! Onlar da sizin bizim gibi etten kemikten meydana gelmişlerdir. Ama nasıl oluyor da, efsanedeki arzı boynuzunda taşıyan öküz misali, bütün dünyayı boynuzlarına bindirebiliyorlar? Bu gücü nereden alıyorlar? Tek başlarına bunu yapamayacaklarına göre, yardımcıları, yardakçıları kimlerdir?

Monarkların hazin sonlarına bakarsanız bu gücü, sadece ve sadece korkak, beleşçi, fırsatçı halk yığınlarının kişiliksizliğinden almaktadırlar. Çünkü monarkın ‘verici’ rolüne karşı, halkın ‘alıcı’ olması gerekir. Monarklar kaşlarını çattıklarında halk esas duruşa geçmese, monarkların bocaladığı gündür. Musa’nın tek başına yaptığını koca bir İsrailoğulları kavmi yapamamıştır. Onun için Firavun, onların erkek çocuklarını boğazlamaya, kızlarını sağ bırakmaya devam etmiştir.

Tarihte ne çok monark gelip geçmiştir. Türkiye tarihi de bu ‘Allahsız’ monarklara sahne olmuştur. Meğer monarkların tepe taklak gitmesi ne de kolaymış! Meğer monarklar 30 dakikalık bir Komplo’ kadar ömre sahipmişler! 30 Dakikalık bir kaset, sülük üzerine dökülen tuz misali, bir monarkı buharlaştırmakta, ademe mahkum etmektedir. O güne kadar adeta, “bu mülk benim değil mi? Şu akıp giden ırmaklar benim değil mi?” havasında olan bir monark bir bakıyorsunuz, sesi derinlerden, çok derinlerden geliyor, adeta yerin yedi kat altından çok derin bir inleme biçiminde duyuluyor sesi. Tıpkı Monark II. Ramses’in suda boğulma anında tam son anda İsrailoğullarının Rabbine inandığını söylerken çıkardığı hırıltıya benzeyen bir ses gibi… Tıpkı Saddam’ın boru bacaklı heykeli, beton kaidesi üzerinden devrilirken çıkardığı hart sesi gibi…

İşte bütün monarklar böyle… Devrilirler bir gün. Hırıltılar çıkarırlar, hırlarlar bir gün.  

Ama biliyor musunuz, monarkların sayısı her geçen gün azalmaktadır. Bu geride kalanlara artık çok iyi, ‘gözümüz’ gibi bakmalıyız! Çünkü bir daha belki hiç bulamayacağız bu ‘sempatik’ yaratıkları… Çünkü artık dünya, monarkların, yerlerini demos’a terk ettiği bir yapıya doğru evrilmektedir. Hani şu bizim bazı tosuncuk ve kuzucuklarımızın daha iyiye, daha ehvene doğu gidildiğini vehmettikleri demos yapı…

Firavun’un cansız habis bedeni, bütün zamanın ve mekanın Rabbi tarafından denizin kıyısına atılmıştı, ibret olması için. Bugün de böyle ibretlik manzaralara tanık oluyoruz. Adeta tıslayan, kıvranan, kan-ter içindeki monark bedenleri, toplum denizinin kıyısına atılmakta, hem de kadîm dostları (Hâman’ları, Karun’ları) tarafından.