Kurban Bayramı, bizlerin, Hicri Takvime göre Zilhicce ayının onuncu gününden itibaren dört gün boyunca kutladığımız dini bayramımız. Zilhicce  ayının onuncu, on birinci ve on ikinci günlerine ‘Eyyâm-ı nahr’ (Kesme günleri) ve bir önceki gün olan Zilhicce ayının dokuzuncu gününe Arife denir. Kurban Bayramı, ayrıca her yıl Mekke’de hac farizasını ifa ettiğimiz vakitlerdendir.

Her sene bayram namazına gittiğimizde Kur’an’da bahsi geçen “yumuşak huylu bir erkek çocuk” (37/101) (Kur’an’da ismi geçmeyen bu çocuk İbrahim peygamberin oğlu İsmail olarak bahsedilir) ile babası İbrahim Peygamber arasında geçen olayları dinliyoruz. Kısaca olay; İbrahim peygamberin rüyasında oğlunu kurban etmesi gerektiğini görür. Oğluna “Yavrum, ben rüyamda seni boğazladığımı gördüm demesi üzerine O da, “Babacığım, emr olunduğun şeyi yap. İnşallah beni sabredenlerden bulacaksın” demektedir. Sonrasını zaten biliyorsunuz. Yüce Allah Hz. İbrahim’e Cebrail vasıtası ile kesmesi için kurbanlık bir hayvan gönderiyor.

Kur’an’da geçen kıssası anlatılan rüyayı gören kişinin Peygamber olduğu gerçeği gözden kaçırmayalım. Peygamberler Allah’tan vahiy alıyorlar. Böylesi şeyler onlar için emir telakki ediliyor. Yani bizler Peygamber olmadığımıza ve de bundan sonra Peygamberde gelmeyeceğine göre rüyalar ile amel etmemizin yolu da ebediyen kapanmış oluyor. Gördüğümüz ya da falanca mübarek zatın gördüğü rüyalar ile amel etmeyelim. Ya da böylesi kişilere sırf gördükleri böylesi rüyalar için çok üstün değerler biçmeye kalkmayalım.

Zaten yukarıdaki bahsettiğimiz kıssanın bir benzeri Tevrat’ta da geçiyor.

Tevrat’a göre İbrahim’in eşi Sara’dan bir çocuğu olmuyor ve İbrahim Sara’dan bir çocuğu olması durumunda bunu Allah’a Kurban olarak adıyor. Tanrı, “İshak’a, sevdiğin biricik oğlunu al, Moriya bölgesine git” diyor, “Orada sana göstereceğim bir dağda oğlunu yakmalık sunu olarak sun.” (8-9-10-11-12-13), İbrahim, “Oğlum, yakmalık sunu için kuzuyu Tanrı kendisi sağlayacak” diyor. İkisi birlikte yürümeye devam ediyorlar. Tanrı’nın kendisine belirttiği yere varınca İbrahim bir sunak yapıp, üzerine odun diziyor. Oğlu İshak’ı bağlayıp sunaktaki odunların üzerine yatırıyor. Onu boğazlamak için uzanıp bıçağı aldığı bir anda RAB’bin meleği göklerden, “İbrahim, İbrahim!” diye sesleniyor. İbrahim, “İşte buradayım!” diye karşılık veriyor. Melek, “Çocuğa dokunma” diyor, “Ona hiçbir şey yapma. Şimdi Tanrı’dan korktuğunu anladım, biricik oğlunu benden esirgemedin.” İbrahim çevresine bakınca, boynuzları sık çalılara takılmış bir koç görüyor. Gidip koçu getiriyor. Oğlunun yerine onu yakmalık sunu olarak sunuyor.”(Yaratılış: 22:2-8-9-10-11-12-13)

Bu kısa tanım ve anlatımlardaki bilgilerden daha ziyade Kurban kesmenin bizler için ne mana ifade ettiği daha bir önem arz etmektedir.

“İslam dini terimi olarak Kurban, Allah’a yaklaşmak ve Allah rızasına ermek niyetiyle kesilen, kurban edilen, hayvan demektir. Kur’an’da geçen İbrahim peygamber ve oğlu İsmail ile ilgili kıssadan yola çıkarak, kurban kavramı, çok daha genel bir adanmışlığı, Allah için bireyin her şeyini feda edebilecek olmasını, Allah’a teslimiyeti ve ona karşı şükür içinde olmayı ifade etmektedir. Kur’an ‘da Hac Suresinde geçen şu ayet, kurbanın bizlerin inancındaki yerini özetler:

“Onların etleri ve kanları asla Allah’a ulaşmaz. Allah’a ulaşacak olan ancak, sizin O’nun için yaptığınız, gösterişten uzak amel ve ibadettir.” (Hacc 22/36-37)

Maalesef toplumumuzda böyle bir inancın kök saldığını göremiyoruz. Bir kez birçoğumuzun kurbanları gösterişten uzak değil. Üstelik en değer verdikleri çocuklarımızı Allah’a adamak gibi bir niyetimiz de yok. Başkaları ne derlerin oluşturduğu bir ibadet anlayışına sahibiz ve bu yüzden paramız olsun ya da olmasın borçlanıp kurban kesmeye çalışıyoruz.

Tıpkı hac ibadetimizde olduğu gibi Kurban ibadetimizde yaptığımız şeylerin Allah katında anlamları mevcut. En sade ifade ile Kurban, Allah için her şeyimizi feda edeceğimizin anlatımıdır. Fakat bu ibadetimiz daha hemen başından gerçek anlamından başka anlamlara kaydırılıyor. Birçok Müslüman kardeşimiz kurbanını kesmek için etrafta kendi yerine kurbanını kesecek kimse arıyor. Bu belki mazur görülebilir ama Allah dediği için bunu yapmak bu sahnenin iyi bir oyuncusu olmak zorundayız. Burada bari dublör kullanmamak lazım. Bunun için gerçekten mazeretlerimizin olması gerekir. Yapacağımız ibadetimiz bu yönden aslına uygun olmalıdır.

Diğer bir husus ise kardeşlerimiz kendilerinde olan hiçbir şeyi başka bir kardeşine vermek istemiyor. Vermeyi geçelim aynı ortak davaya birlikte gönül bağlamış, yol arkadaşı olmuş da değiller. Hal böyle olunca ne hacc ibadetimizde, ne namazımızda ne de kurban ibadetimizde yaptığımız şeyler asli ibadetlere dönüşmüyor.

Kurban bayramımızın ve bu bayramda yapmış olduğumuz kurban kesme ibadetimizin en önemli unsurlarından birside yoksulları doyurmak onlar ile vakit geçirmektir. Çevremizdeki yoksul kimselerin kimler olduğunu belki de bilmiyoruzdur. İnşallah bu bayramda bu kimselere ulaşmayı düşünürüz. Tabi ilk önce bu iyilikleri birlikte yapacağımız kardeşlerimize de bayram günlerinde ulaşıp hal ve hatırlarını sormak tanışıklıklarımızı geliştirmek zorundayız. Bu yönümüz maalesef hala çok zayıf. Her halde kardeşlerimiz dediğimiz dava arkadaşlarımız bizler için sözde konuşulan şeylere dönüşmüşler. Gerçeklikte yanlarında vakit geçirmenin her zaman yapa geldiğimiz uğraşlarımızdan bir fakı yok gibi. Gerçekten iman etmiş kardeşlerimiz birbirlerini sevmek hayırlık muhabbetler kurmak için böylesi günleri birer fırsat olarak bilmeliler. Bu günler aramızda geçen ufak dargınlıklarında hemen affedileceği günlerdir.

İnşallah bu kurban bayramımız tüm kardeşlerimizle dostane ilişkilerimizi geliştirdiğimiz, tanımadığımız kardeşlerimizi tanımaya vesile olduğumuz günlerden olur. Ben hepinizin Kurban bayramını kutluyorum. Fakirleri unutmadan bir bayram geçirmenizi diliyorum.