Dünya bir gölgelikti oysa; Bir ağacın gölgesi… Ben… Ben ise bir yolcu idim…
Unuttum
Dünya bir gölgelikti oysa;
Bir ağacın gölgesi…
Ben…
Ben ise bir yolcu idim.
Bunu unuttum.
Bir seyyahtım arz’da.
Bir halife.
Allah’a söz verdiğimi
Bunu unuttum.
Gök, yer, dağlar…
Kuşlar, çiçekler, ovalar…
Küçük çocuklar,
gözü yaşlı anneler.
Her şey bana emanet…
Bunu unuttum…
Yeter dedim, bir namazı
Kılıyorum sonu, başı.
Bir de verdiysem zekatı.
Haccı unuttum.
Lebbeyk derken Kabe’ye (doğru)
Kötülüğü, şeytanı unuttum.
Allah’a söz vermeyi
Kıyameti, hesabı unuttum.
Gökten bombalar yağarken,
Barış havarisiyim diyen
Yalancıları, ikiyüzlü insanı
Nefsimi,
Beni aldattığını unuttum…
İyiliğini istiyorum ben senin,
Ölümsüz olmanı…
Haydi yaklaş bana, vallahi
Dediğini unuttum.
Atamız ademi ve eşini
Böyle yanılttı o aldatan!..
İkisi de asi oldu rabbine.
Bunu unuttum.
Haydi ikiniz de çıkın o yerden.
Diyen sözü unuttum.
Uyarsanız buyruğuma.
Gitmezseniz peşinden.
Girersiniz tekrar
o bahçeye (cennet)…
ırmaklar akar içlerinden.
Diyen müjdeyi unuttum…
Bunları unutursanız burada.
Allah da sizi unutacaktır,
Emin olun orada…
Ali Göçmez 14.07.19
Leave a Comment
Your email address will not be published. Required fields are marked with *