ULU ÇINAR

Ey çınar
Ulu çınar
Neler gördün neler geçirdin
Eskilerden ne haber var
Bize de haber ver…

Ne yağmurlar ne fırtınalar
Ne kuraklar ne sıcaklar
Ne zemheriler ne baharlar
Ne dostlar ne düşmanlar
Dostluklar düşmanlıklar
Ne yalnızlıklar ne kalabalıklar
Tarihin bir canlı şahidi olarak
Ne cefalar ne fedakârlıklar
Sende saklı nice hatıralar…

Bir dile gelsen!
Görmeyene gördüklerini,
Duymayana duyduklarını,
İnanmayana şahitliğini,
Anlatsan!.

Zemherilerden pastırma sıcaklarına
Günler döndürülüyor ya aramızda
Şubatlardan Kasımlara
Kısım kısım veya tekmili birden
Hani ‘bin yıl sürecek’ deniliyordu
Okyanuslar geçildi de kısmen
Boğulma ihtimali yakın derelerde, çaylarda
Anlayana…

Görür duyar mı dersin,
Döner inanır mı?
Ne dersin,
Bir ümit var mı?
Karamsar mı olsak, ümitvâr mı?
İnananlar ümidini kesmez de
Bu yılgınlığın izahı var mı?
Gelen günler geçeni aratmaz mı?
Bu akışın sonu,
Dur durağı var mı?
Hal ve gidişat nasıl,
Bir önerin var mı?

Sen şahitliğe devam et
Kaderince, kararınca sa’yet
Kim bilir, belki biz de ederiz niyet
Kime, neye niyet, kime kısmet..
Hak, hukuk, hakkaniyet ve hikmet;
Misyonunun eri,
Özü gür
Allah’a adanmışları bekliyor
Merak etme sabret, şahit ol
Bu dava, davet sürecek ilelebed…

Not; bu simge Konya’nın Bozkır ilçesindeki malum çınar olarak bir gerçektir…

Mustafa Bozacı