Aysu Arslantürk

Gir koluna geçkinini de oturt,
Sen de otur haydi helalleş.
Acı kahveler kaynayadursun,
Hele gecemiz gününü doğursun.

Ben haberciyi sorarsan,
Heybem delineli çok oldu.
Evvela döküldü tamah,
Kaldı bir güzel ses.
Burada öğüdü, burada nağmesi,
Elime gelense bir müjdeli söz.

İşte göründü,
Umudun şahsi vukusu.
Ne aydınlık yüzlü,
Kutlu ve neşeli.
Ya Rabbim, ne dengeli,
Ölçünden şaşmaz yetkeli.

Ey çocuğum günaydın,
Yerin en başıdır bu sofranın.
Riyaya tok körpe karnın,
Doğru söz balın kaymağın,
Kara ekmek ak ellerine,
Bahar toprağından fistanın.

Ey çocuğum günaydın,
Ne aydınlık Ya Rabbim yüzün.
Güneş seni acıtmıyor besbelli,
Seni ışığından nehrine yüklemeye yeminli.
Ve sen salını yapmıştın,
Aramazken bulduğun dallardan hem de
Vaktidir bilsin ahali.

Öğreneceksin, bekleşiyor cevapların.
Söyleyeceksin, hepsi senin şiirlerin.
Bildin mi, senden önce de yazdı
Ataların, ata anaların.
Koca müfredat dörtlüklerden
Senin salındaki tek dalın.
Böyle naif böyle saydam işte maksadın.

15. Güncel Sanat Şiir Ödülü, Güncel Sanat Dergisi, Sayı: 96