Salih Zengin’in, “Kısık Sesli Birkaç Cümle” başlığını taşıyan bildirisi şöyle:

“Ah ne kadar da büyüksünüz ve ne kadar meşgul. Bilmem kaç bin kilometre menzilli hayalet roketler planlayan değerli vaktinizi çalmak istemem. Sadece şey diyecektim: Şey…

Ah şimdi burada, umursamadığınız dünyanın içinde, henüz maviliğini kaybetmemiş gökyüzündeki bir kuşu seyrederken, tabletinizle devasa ekranlara yansıttığınız ‘Dünya için öngörülebilir ve sürdürülebilir gelecek vizyonunun eşitlikçi misyon stratejisi’ sunumunuzu bölmek istemem. Sadece geleceği sımsıkı
saran avucunuzun içine şu notu sıkıştıracaktım: Bugün…

Ah evet, benim ayakkabılarım olmasa da olur! Siz kapsülünüze kurulup uzay seyahatinizi planlamaya ve yörüngenizden sapmamaya çalışın lütfen. Gezegenlerin tamamına hükmetme iradenize, eğer olsaydı şapka çıkarırdım. Sadece ışınlanıp giderken mutlu ve kibirli gülüşlerinizi, geride bıraktığınız gezegenimizden esirgememenizi rica edecektim. Burası neresi mi? Dünya…

Ah evet, karmakarışık analizleriniz, stratejileriniz, evraklarınız, bütçeleriniz, yönetmelikleriniz ve tüzükleriniz arasına misketlerim kaçtığı için bağışlayın. İstemeden bölmüş oldum oyununuzu. Sadece bu ciddi oyununuzdaki en önemli eksikliği söylemem için kravatlarınızı gevşetip kulaklığınızı çıkarmanızı
isteyecektim sizden. Tamam mı, söylüyorum: Çocuk…

Ah pardon, konuşacak çok şeyiniz, yapılacak çok toplantınız var. Sadece şu küçücük meseleleri kafanıza takmamanızı söyleyecektim: Hayvan, çevre, oyun, eğitim, yoksulluk, göç, barış, kardeşlik, sağlık, özgürlük, inanç, barınma, eşitlik, adalet, iyilik, sevgi, merhamet, çocuk… Hakları…

Ah haklısınız, kısık sesimle çok konuştum farkındayım. Sadece elime bugünlük geçen mikrofonu, siz multi değerli büyüklerime verecektim. Artık susuyorum. Ama ben susarsam nasıl konuşturacaksınız acaba; yağmuru, çiçekleri, kelebekleri, harfleri, kelimeleri, kuklaları, toprağı, denizleri, gökyüzünü, rüzgarı, ağaçları,
yıldızları, ayı, güneşi, geceyi ve Günü…

Ve şey… Madem, bugün Dünya Çocuk Hakları Günü, öyleyse bir şiir okuma hakkım olmalı değil mi?

Sorular ve Cevaplar

Evimizden neden görünmez gökyüzü? -Şikayeti bırak, git ve yıka yüzünü

Oynamak istiyorum, parklar niye kayıp? -Nasıl konuşuyorsun sen, ne ayıp!

Biraz uzanıp gökyüzüne baksam? -Oyunu bırakıp adamakıllı dersine çalışsan

Kendim seçemez miyim öğretmenimi? -Yok daha neler, kabul et sana verileni

Peki istemezsem müzik ve matematik dersini? -İnan vaktim yok, başkasına anlat derdini

Ne yani, çocuğum diye hiç mi yok benim hakkım? -Amma uzattın be çocuk, diline biber sürmek lazım

Çocuk olmak niye zor? -Bunu bana değil, dünyaya sor”