Hüseyin Alan

Dünya hayatı bir ‘iman-küfür, hak batıl’ çatışma alanıdır. Hz Adem’den bu yana devam eden iki hat taraftarları eliyle hep karşılaştı.

Alagaş, hak cephesini müstahkem kılma gayretinde olanlardandı. Akıbeti hayr olsun..

İnsan, bir toplum içinde yaratıldı. Toplumsal şartlar ve düzen, fıtratı geliştirecek imkanları sunmuyorsa, fesadı hükümran edip bozucu tesir yapar.

‘İnsan, fıtratının adamı olarak değil, çevresinin adamı olarak yaşar’ diyen İbn Haldun güzel özetlemiş.

Şu halde din, toplumsaldır. Davet de toplumsaldır. İcap ferdididr. Ferdin sabretmesi, suyu tersine akıtmaya başladıktan sonra başına geleceklere direnmesidir..

Epeydir dillere dolandı: ‘Tevhidi uyanış’. Uyuyan bir şey var da onu uyandırmak gibi bir şey herhalde.

Biraz düşündüğümüzde, sözün kendine çağıran icatçıların sözü olduğu anlaşılıyor. Tecrübe edenler için garipsenecek bir şey yok.

Söz, Adem’den bu yana süregelen çatışmanın toplumsallıktan çıkartılıp özelleştirilen dine atıf yapıldığına da işaret ediyor.

Oysa kim ne yaparsa kendi lehine veya aleyhine yapar. Çünkü İslam’ın mehdiye, mesihe, kurtarıcıya ihtiyacı yoktur..

Bilenlerin, insanlara kurtuluş yolunu göstermesi, arınanlarla birlikte örgütlenip toplumsal mücadeleye soyunması icap eder. Maruf’un emri, Münker’in nehyi bu değil mi? Peygamberlerin gösterdikleri din bunu göstermedi mi?.

Kur’an, ‘ileri gelenler’den bahseder: Bir toplumu çekip çevirenler, bozan yahut düzelten ‘söz sahipleri-hükümranları-değer üretenleri-iktidar itaat ilişkisini sağlayanları’dır bunlar.

Mücadele bunlarla yapılır, çünkü tuğyan edenler bunlardır, toplumu helake sürükleyenler de bunlardır. Sabır da bunlarla karşılaştıkça gerektir..

Alagaş, 12 Eylül sonrası Amerikan İslamcılığına karşı durabilenlerdendi. Kendini adadığı davası uğrunda var oldu. Toplumsal zeminin kaydığını hissettiğinde ikinci dönemine geçti, içine kapandı.

Bu durağın kolay aşılır durak olmadığını tecrübe etmiş nesilden biri olarak ona dua ederim, her şeyi hakkıyla bilen rabbim ona şefaat etsin.