L İLÂHE

Mehmed Durmuş

Bismillahirrahmanirrahiim.

Eğer salâtım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içinse, gerisi teferruattır.

Eğer ‘la ilahe’ diyebiliyorsam, ‘illallah’ demek kolaydır. Önemli olan ilahları bir çırpıda, hiç direnmeden, ayaklarım kaymadan, sözümü eveleyip gevelemeden, hiçbir vesvâs’ın zihnimi bulandırmasına izin vermeden, hiçbir hannâs’ın imanıma gevşeklik vermesine fırsat tanımadan reddedebilmektir.

La ilahe… Tevhid binasının arsasını düzleme, tasfiye eylemi. İns ve cin şeytanlarını yanımdan kovma hamlesi. La ilahe… İns şeytanlarının ikiyüzlü, sırıtkan, kaypak, albenili, cazibeli şirk şarlatanlıklarını fark etme, ‘görme’ basireti. La ilahe…

Ne çok ilah var yeryüzünde. Ne çok insan yapımı (made-in man) şerik var Allah’ın arzında. Ne utanmaz şeyler bu şerikler öyle. Ne kadar yüzsüzler. Ne kadar da çeşitleri var. Ne kadar renkliler, ne kadar albenililer.

Siz bakmayın, kelime-i tevhidin ‘la ilahe’ diye başladığına: yani “hiçbir ilah yoktur!” Bu söz size, yeryüzünde/hayatta Allah’tan başka ilah diye bir nesnenin bulunmadığı fikrini telmih etmemeli zinhar. Öyle değil; yeryüzünde/hayatta ilah yok değil, bilakis çok var! O kadar var ki, ‘ilahların’, hemen yanı başınızda, sizinle beraber secdeye uzandıklarını görebilirsiniz! Sizinle beraber kıbleye yönelip, Beytullah’ı hedefleyip “Allahu ekber” dediğini duyabilirsiniz; sizinle beraber çarşıda pazarda gezdiğini, alış-veriş merkezlerinde sizi yalnız bırakmadığını, her köşe başında size el salladığını, hâsılı hayatın her mekânından kafasını size doğru uzattığını müşahede edebilirsiniz.

Peki, neden ‘la ilahe’ demiştir vahiy? İşte vahiy, bilakis ilahlar çok olduğu için ‘la ilahe’ demiştir. Yani ilahlar çok ve sayısızdır. Soyutu vardır, somutu vardır; sağdan yanaşanı vardır, soldan yanaşanı vardır; en inkârcı damardan sesleneni vardır, en ‘müspet’ yönden sesleneni vardır. Fakat işte vahyin ‘la ilahe’ fırçası, o sayısız çap, ebat, renk ve nitelikteki ilahları bir darbede silip süpürmekte, yokluğa mahkûm etmektedir.

‘La ilahe’, kelime-i tevhidin ilk yarısıdır; İslam’ı kavramanın ön koşuludur. ‘La ilahe’ demeden, ‘illallah’ demek anlamlı değildir. Görünür ve görünmez bütün ilahlar reddedilmeden, Allah’a iman etmenin inandırıcılığı yoktur. ‘La ilahe’ bize, imanın, ilahlığa, tanrısal otoriteye öykünen herkesi inkâr etmek (küfretmek)le başladığını öğretmektedir. Her türlü tağutu reddetmeden, Allah’a iman edilemez. Allah’ın dışında ilah olabilecek hiçbir ilah yoktur. Allah’ın dışında insanoğluna hayat tarzı önerecek herhangi bir merci yoktur. Her kim Allah’a rağmen insan toplumlarına bir hayat tarzı dayatıyorsa, o tağuttur/ilahtır. Ama bilmeli ki o tağut/ilah Müslüman nazarında küfredilmeye mahkûmdur.

İslam’la küfrün, şirkle tevhidin birbirine karıştırılması en çok, ilahların net bir şekilde reddedilmeyişinden kaynaklanmaktadır. Bunun için ise, başta İbrahim (a.s) olmak üzere, bütün rasullerin tevhid mücadelesi yeterince güzel örnektir. İbrahim’in baltası günümüzde bilhassa ‘dindar’ zümrelerin zihinleri yanında hazır bulundurulmalıdır. Çünkü kendilerini Müslüman ve mü’min olarak ifade eden kitlelerin zihin dünyalarını şekillendiren kelimeler, kavramlar, algılar, beğeni ve nefretler o kadar putçuklar barındırıyor ki! Bu yüzden, İbrahim (a.s) gibi kıracak put bulamayanlar, ya da İbrahim’in ‘put kırıcılık’ eylemini sadece heykellere indirgeyenler büyük bir yanılgı içindedirler. Her namazda İbrahim’e ve âline salât ü selam okuyan bir toplumun zihniyetini şekillendiren ideolojik putçuklar, İbrahim’in evlatları tarafından zîr ü zeber edilmeyi beklemektedir.

Şu halde elimizden, dilimizden, düşüncemizden, salâtımızdan, hayat ve mematımızdan, ahlakımızdan, siyasetimizden şu sahte ilahları def etmeliyiz. İlahlar yoktur! İlahlar geçersizdir! İlahlar bir hiçtir. İlahları reddetmek sanıldığı kadar zor değildir. ‘Lâ ilahe’ demek, var olan bütün Allah düşmanı ilahları reddetmek uğrunda hayatımı ortaya koyuyorum demektir! Ve bu, zorlu bir davadır.

Yeni İktibas sitesi hayırlı olsun. Söylenecek çok söz vardır İktibas’ta. Allah sesini gür etsin.