Kağıttan Çiçekler Varmış

Aradığım ama bulamadığım bir şey vardı.

O gün de yine aradığım ve tabii ki yine bulamayacağım o şeyin peşindeydim. Epeyce yürüdüm, yoruldum ama dinlenmedim; yürümeye devam ettim. Mayalanmış kalbimin çırpınışları hareketlerimi ağırlaştırsa da ben durmadım. 

Kalabalıkların içinden sıyrılıp çıkmıştım. Şimdiyse yalnız başıma olmadığımı hissettiren, irili ufaklı minicik canlılar her adımımda bir o yana bir bu yana kaçışıyorlardı. Bana eşlik ettiklerinin farkında bile değillerdi. Sadece kaçışırlarken görebiliyordum onları. Gözlerim onları takip etmeye çalışırken etrafı süsleyen çiçekleri farkettim birden.

Yol kenarında rengarenk açmış, güzelliklerinin de farkında olmadan öylece salınıyorlardı. O kadar güzellerdi ki şu solgun dünyanın içinde, insana yaşamın renklerini sunduklarının farkında bile olmadan hafifçe esen o rüzgarın şarkısında bir o yana bir bu yana sanki raks ediyorlardı.

Onlarla konuşup izin istedim ve koca bir demet haline getirdim pembesini, mavisini, morunu, sarısını. Sonra bir su birikintisi çıktı karşıma ve uzattım elimdeki o koca demeti görsün sudaki yansımasını diye. Görsün ne kadar da güzel olduğunu…

Ama o farkındaymış meğer ellerimde olmadan önce. Şimdi hafif solgun yüzüyle bana gülümsemekte; biraz manidar biraz da sitemkar sanki!..

Solma çiçek, solma. Ben seni çok sevdim. Burnu büyük aynalarda değil, suda gösterdim güzelliğini; solma sakın!..

Nereden bileyim kırınca seni, sana su bile fayda etmezmiş. O gülen yüzün, insana yaşadığını hatırlatan renklerin solacakmış, nereden bileyim. 

Oysa kağıttan çiçekler de var yeryüzünde; kırsan da solmayan, koparsan da acımayan, biliyor musun? Hem onlar da çok güzeller görmüyor musun? Kıskanma; ama zaten kıskanmazsın sen değil mi? Unutmuşum işte, sevmeyi bilmeyen kıskanmayı ne bilecekmiş ki zaten.. 

….

açabilir miyim bilmem

etrafta böyle güzel şey varken

kelimelerin konar belki

rengime

söz

bir kaç şiir tutarım kendimi solmadan…

Tül bir perdenin ardına saklandım bir gün gizlice. Kimsenin görmediğini sandığım, herkesten uzak, sessiz ve ama huzur mu dolu bilmediğim… 

Kağıt çiçekler mi beslemeli; renkli ama kırdığında yaşam belirtisi olmayan!..