Bir adam ağlıyor, / Gözyaşı rahatça akıp gidebilse, / Narin, ince, parlak bir ip gibi / Çekip alacak hüznünü…
Aysu Arslantürk
Bir adam ağlıyor, küçük köpeği ölmüş,
Çocuklarının dostunu, neşesini,
Kendi elleriyle bahçesine gömmüş,
Saklıyor gözyaşlarını, çekiniyor.
Sevmiş olmaktan, bağlanmaktan
Ve bu dünyada ayrılmanın getirdiği hüzünden
Neden böyle utanıyor?
İnsanın beyni;
Üzüntünün, tasanın, korkunun, hüznün
Akıp işlenebilmesi
Ve geçip gidebilmesi için tasarlanmışken,
Bizzat Rabbi tarafından incelikle,
Kim lanetlemiş gözyaşını?
Yumuşak huylu, içli İbrahim’in çocuklarıyken biz,
Kuvveti, sertliği ancak karanlığa yönelen,
Toplumunun ilahlarına en güçlü darbeyi indiren
Ve hanif, duygulu, ah eden İbrahim’in,
Tam bağrından tomurcuklanan kalpleri,
Gülen ve ağlayan gözleri kim lanetlemiş?
Bir adam ağlıyor,
Gözyaşı rahatça akıp gidebilse,
Narin, ince, parlak bir ip gibi
Çekip alacak hüznünü,
Dünyada sevdiği bir canlıyı
Önden yollamanın kederini
Yavaş yavaş alıp götürecek ondan.
Kutlayacak, yıkayacak, paklayacak
Ve yerli yerince yatıştıracak yüreğini.
Leave a Comment
Your email address will not be published. Required fields are marked with *