Gülbahar Ay Satan

Mübarek Ramazan ayında olaylar olmuş, İstanbul karışmış. İBB başkanı, yolsuzlukla suçlanmış, peki tüm bunlara rağmen biz neden susuyormuşuz? Güya biz susunca, haksızların tarafında saf tutmuş oluyormuşuz. Konuşulanlara biraz kulak kabartınca, insanlar ikiye bölünmüş durumda, İBB başkanı için, insanların yarısı suçlu diğer yarısı ise suçsuzdur diyor. Bu arada sokağa dökülen bazı insanların kızgınlık sebebi, o şahsın yolsuzluk yapmış ya da yapmamış olması değil! İktidar partisinin belediye başkanları neden araştırılmıyor diye kızgınlık duyuyor.

Öyle zihniyetler var ki düşünün, bir politikacının hırsızlık, yolsuzluk yapması meşru mu değil mi tartışmıyor. Bazı zihniyetler, hırsızların hepsine aynı muamele edilsin ( karışılmasın) istiyor. Bunun gibi çarpık adalet anlayışına sahip bir çok örnek verilebilir.

Ortada gerçekten yolsuzluk var mı yok mu bilmiyoruz? Ama kesinlikle emin olduğumuz ayan beyan ortada duran bir gerçek var ki o da bazı politikacıların ticaret, inşaat ve para aşkıdır!

Politikacıların söylemlerine bakın; milletime, işime, hizmet etmeye aşığım der. Lakin aynı politikacılar, inşaat şirketlerine de büyük bir aşkla bağlıdırlar.

İnşaatı, kazanmayı, parayı elbette sevebilirsiniz o zaman gidin sadece müteahhit olun! Neden kendinizi, adeta memur gibi maaşı belli bir mesaiye adıyorsunuz? Neden kendinizi suçlamalara, yanlış anlaşılmalara açık hale getiriyorsunuz? Neden ne inşaattan ne de makamdan vazgeçemiyorsunuz?

Sahi niçin çoğu politikacı ne inşaattan ne de makamdan vazgeçemiyor. Onlara göre davaları kutsal! Sanırım bu davalarına yandaş toplamak ve güçlü olmak için para lazım! Dolayısıyla en çok para da inşaat sektöründe var. Eeee daha çok para kazanmak için rant lazım, adam kayırmak lazım, sanırım azıcık rüşvet azıcık da peşgeş lazım… Zamanla da her şeyi mübah görmek lazım! Sahi dava neydi? Evet, ne kadar tanıdık bir hikaye değil mi?

Hangi partiden olursa olsun çoğu seçmen bu durumu içselleştirmiştir. Sadece karşı tarafa ayna tutmaktadır. Böyle bir durumda yorum yapmaya, ayrıntılarda boğulmaya gerek var mı?

Yorum yapmıyor, sessiz kalıyor diyenler bizden, hangi belediye daha az çaldı hasar tespit çalışması yapmamızı istiyor.

Her zaman olaylara bütünüyle bakmak lazımdır. Bu sistemde erdemli siyaset yapmak mümkün mü? Neden ateş (makam) ile barut (rant imkanı) bir arada olmak zorunda. Neden halk her şeye bu kadar yüzeysel bakıyor. Maalesef onlarca, yüzlerce soru var…

Mal mülk konusunda örnek bir politikacı olan Ecevit, sayılı takım elbisesiyle paradan uzak kalarak politika yaptı. Bu adamın şahsına çaldı diye kimse iftira dahi atamaz. Ama o ülkeyi yönetirken, devleti soyan makam sahiplerinin varlığını da unutmamak lazım.

Bence politikayla uğraşan kişiye ticaret yasaklanmalıdır. Sen ey politikacı, eğer vatandaşlara hizmet aşkıyla tutuşuyorsan, aldığın maaşla geçin bakalım denilmelidir. Ki bu ülkede o maaşın yarısını bulamayan milyonlar var. Sen ey politikacı, oturamayacağın boğaza nazır onlarca ev, arsa istiyorsan, arabalar, yatlar istiyorsan (ki isteyebilirsin, paraya aşık olabilirsin) bırak politikayı ve git inşaat sektöründe istediğin villayı rezidansı yap! İstediğin kadar kazan!

Ama yok bazı politikacılar illa ikisini de bir arada yapmak istiyor. Yapsınlar. Ama bu politikacıları savunanlar, adaleti bahane ederek bizden destek istemesinler. Sessiz kalınca illa bir taraftasın diye etiketlemesinler. Anlamadığımız ve anlam veremediğimiz, maskelerin, çıkarların bu kadar iç içe geçtiği mevzularda sessiz kalmak en büyük hakkımızdır.

Son olarak, bu ülkede sokağa dökülen halk ile, onları sokağa iten güçlerin derdi hiçbir zaman aynı doğrultuda olmamıştır. Tarihte, sokaktaki çatışmalardan bambaşka güçler beslenmiştir.