Ruslar, ilk olarak Doğu Çerkezya’da Kabardey, ardından Dağıstan, Çeçenistan ve nihayetinde Batı Çerkezya’da Karadeniz kıyılarına doğru askeri harekatlara girişti. Kafkas Dağları’nın iç kesimlerine Çerkezleri yok ederek ilerleyen Ruslar, teslim olanları ya Çarlık ordusuna katılmaya ya da göç etmeye zorladı. Ruslar, Türk topluluklarına uyguladığı gibi ev ve tarlaları yakma yöntemine girişerek Kafkas halkını göç ve açlığa maruz bıraktı. Rus askerlerinin, hamile kadınların karnını yararak içindeki bebeği çıkarmak gibi çeşitli pek çok yöntemleri kendini eğlendirmek için kullandığı kayıtlara geçmiştir.

21 Mayıs 1864’te kanlı Kafkas-Rus Savaşı’nın son durağı Soçi’de Ruslar törenlerle galibiyet ilan etse de Çerkezler için bu andan itibaren tarihin karanlık sayfası açıldı. 21 Mayıs Çerkezlerin toplu sürgününü temsil eden gün olarak tarihe geçti.

Yollarda 500 bin Çerkez hayatını kaybetti

Çerkez toplulukları, başta Osmanlı toprakları olmak üzere dünyanın çeşitli bölgelerine sürgüne tabi tutuldu. Resmi olmayan rakamlara göre 1,5 milyona yakın Çerkez bir ay içerisinde sürgün edildi. Açlık, yoldaki şartlar, salgın hastalıklar gibi nedenlerden dolayı yaklaşık 500 bin Çerkez hayatını kaybetti.

Sürgüne uğrayanlar Anapa, Novorossiysk, Gelincik, Soçi, Adler gibi Karadeniz limanlarından gemilere bindirilerek Osmanlı Devleti’ne gönderildi. Çerkezlerin birçoğu Anadolu’da Ordu, Samsun, Tokat, Amasya, Sinop, Yozgat, Düzce, Adapazarı, Kocaeli’ye yerleştirildi. Çerkezlerin bir kısmı da Suriye ve Filistin başta olmak üzere Orta Doğu’da yaşamaya başladı. Sürgüne maruz kalan Çerkezler zamanla yerli halka karıştı. Osmanlı Devleti’ne gönderilemeyen Çerkezler ise Orta Laba ve Orta Kuban nehirleri bölgesindeki Rus Kazak köylerine iskan edildi.

Rusya planladı ve adım adım uyguladı

Rusya’nın çok önceden planladığı “Çerkez halkını öz vatanlarından sürgün etme operasyonu” adım adım gerçekleştirilen bir eylem olarak görülüyor. Osmanlı topraklarına ulaşamadan binlerce kişinin öldüğü bu sürgün “tarihin en acı ve sarsıcı olaylarından biri” olarak ifade ediliyor.

İnsanlık tarihine “kara leke” olarak geçen Çerkez sürgünü, her yıl Türkiye’de yaşayan Çerkezler tarafından da anılıyor, ağıtlar yakılıyor. Deniz kenarında “Nart ateşi” yakarak çevresinde “mezar taşı nöbeti” tutulan anma törenleri, “Sürgün Andı” okunması ile tamamlanıyor.