Yeni Şafak yazarı İsmail Kılıçarslan ‘küçük’ şeylerden söz etti bugün köşesinde. Bu küçük şeylerden biri de; ülkede ‘adalet’ adına yapılanların, adalet duygusuna zarar verdiği vurgusu idi. Avukat Ömer Kavili’nin tutuklanma gerekçesini örnek göstererek adalet mekanizmasındaki çarpıklığın bir yönüne değinen Kılıçarslan, yazısının ilgili bölümünde şöyle diyor:

Son zamanlarda memleketin gizli ve önemli kelimesinin “adalet” olduğunu siz de düşünüyor musunuz? Adalet duygumuz günden güne zayıflıyor. Şundan eminim: Adalet duygumuz yok olursa elimizde hiçbir şey kalmaz. Dünyada hiçbir pozitif duygu kalmasa ve elimizde sadece adalet olsa ondan hareketle tüm pozitif duyguları onarabiliriz. Düşüncem budur.

Pratik bir örnekten yola çıkarak yazıyorum bunu. Kim olduğunu, neye hizmet ettiğini, nasıl bir ideolojik aidiyete mensup olduğunu bilmem. Ancak 8 saat tutuklu kaldıktan sonra salıverilen avukat Ömer Kavili’nin tutuklanmasını talep eden mahkeme emri tek kelimeyle safsatadır. “…müvekkilini ve kendisini mağdur göstererek dosyada haklı çıkmaya çalıştığı, şüphelinin eyleminin müdafisi olduğu davayı sulandırmaya çalıştığı, şüphelinin tüm bu eylemleri birlikte değerlendirildiğinde amacının halkın gözünde yargının ve mahkemelerin itibarsızlaştırmak olduğu…” şeklinde bir tutuklama emri olur mu yahu? Avukat dediğin insan teki ne iş yapacak müvekkilini savunmaktan başka? Dosyada haklı çıkmaya çalışmaktan başkaca ne vazifesi olur bir avukatın?

Dikkat isterim: Hiç tanımadığım, hakkında hiçbir şey bilmediğim bir avukat Ömer Kavili. Ama lütfen söyleyin bana, bir avukat bu gerekçeyle tutuklandığında adalet duygumuz yara almaz mı? Parça parça olmaz mı?