Bugün sabah, evden çıkıp hastaneye doğru yürüyordum. Süreyyapaşa Ormanının içinden geçerken, kanadının biri kırılmış bir martıya rast geldim.

Martının fotoğrafını çekip oradan ayrılacakken bir türlü gidemedim. Onu ormandaki kedi ve köpeklere, havada sürüler halinde uçuşup bekleyen kargalara bırakmaya gönlüm razı olmadı. Biraz kovalayıp yakaladım ve hastaneye getirdim. Yol boyunca kargalar sürüler halinde uçuşup peşimi bırakmadılar.

Martıyı bir hemşirehanımla boş bir kutuya koyup cerrahi blok kapısındaki güvenlik görevlisi ve sekretere teslim ettim. Martıya su ve ekmek verdiler.

Onların önerisi üzerine martı, bakım ve tedavi amacıyla Maltepe Belediyesi Veteriner İşleri müdürlüğüne teslim edildi. Umarım tez zamanda iyileşir ve gökyüzümüzü şenlendirir.

Kimsecikler yok,
Yalnız bir martı.
Martı hüzünlü,
Derdi gökyüzü.
Kanadı kırık,
Hasret uçmaya.
Deniz der ki: ağlama.
Yüreğimi dağlama.
Bak yalnız değilsin,
Ben varım yanında.
Derdine ortak, sahilim,
Suyum gözyaşına,
Kıyım yalnızlığına.
Unut artık kederini.
Düşün masmavi denizi.
İçin açılır rahatlarsın.
(şiir internetten alıntıdır)

02.02.2018 Cuma, Dr.İrfan Yalçınkaya