Öyle bir geri gidiş ki bu, “çocuklar şeker yemese de olur, yeter ki yaşasınlar” diyecek hale geldik işte…
Milliyet yazarı Özay Şendir’in bugünkü yazısından bir bölüm:
ŞEKER YEMESELER DE OLUR…
Nazım Hikmet’in Hiroşima şiirinin en vurucu mısrasını “Çocuklar öldürülmesin, şeker de yiyebilsinler” kısmı zanneder çoğu kişi.
Fotoğraftaki mavi çantalar var ya, bunlar Unicef’in dünyanın zorlu ve yoksul bölgelerinde dağıttığı okul çantalarından bir kısmı.
Bir benzerini, 11 yıl önce, Gazze’de, tank atışıyla vurulmuş bir evin enkazından çıkarmıştım, oradan biliyorum.
Yemen’de, Suudi Arabistan’ın vurduğu okul otobüsünün içinde ölen 29 çocuğa ait gördüğünüz bu çantalar da. Hiç büyümeyecek, hep öldürüldükleri yaşta kalacak o çocuklar onlar.
Yani aynı şiirin “Büyümez ölü çocuklar” mısrasında kaldık ve hep geriye gidiyoruz.
Öyle bir geri gidiş ki bu, “çocuklar şeker yemese de olur, yeter ki yaşasınlar” diyecek hale geldik işte…
Leave a Comment
Your email address will not be published. Required fields are marked with *