Celbir el AŞKAR / al Kuds al Arabi

Tunus’un şu anki durumu gerçekten garip: Kays Said’in 25 Temmuz 2021’deki darbesinden bu yana, tüm kurumlar onun cumhurbaşkanı seçildiği anayasaya dayanıyor. Silahlı kuvvetlere dayandığı için yaptığı kelimenin tam anlamıyla bir darbedir. Muammer Kaddafi’ye olan meşhur hayranlığının apaçık ortada olduğu anayasal projesini ilerletti. Bu sayede Said kendisine anayasada hiç öngörülmemiş yetkiler verdi. Darbenin birinci yıl dönümünde yapılan oylamaya kadın ve erkek seçmenlerin üçte birinden azı katıldığı için tarihteki en az meşru yeni anayasalar listesine girmeyi hak eden bir anayasadır. Bakın, yeni hükümetin düzenlediği milletvekili seçimleri, “Tunus Halk Meclisi” seçimlerine erkek ve kadın seçmenlerin yaklaşık yüzde onu (resmi rakamlara göre tam olarak 11.2 ) katılımıyla rekorlar kitabına girdi. Bu meclis, daha çok “Tunus halkının onda birinin Temsilciler Meclisi”dir!

“Arap Baharı” olarak bilinen büyük devrim dalgasının ön saflarında yer alan Tunus halkı; Muhammed Buazizi’nin 17 Aralık 2010’da şehit edilmesinin ardından kısa sürede ülkeyi kasıp kavuran gösterilerle başladı. Bütün Arap coğrafyasına yayılan bir haykırış başlattı, “halk rejimin devrilmesini istiyor!”  Sanki bu aynı halk on iki yılın ardından 17 Aralık’ta duygularının olumsuz ifadesi olarak Said’in oyununda oy vermeyi reddederek sanki “Halk rejimi desteklemek istemiyor!” dedi.

Tüm bölgenin durumunu çok güzel ifade eden bir olay: Halk iradesini ifade etmekten usanmadı. Ama artık ona neyin ilham verdiğini görmüyor. Halk; insanların itibarını geri kazanacak şekilde ülkeyi yeniden kalkınma ve istihdam yaratma yoluna sokacak yeni bir ekonomi politikası için can atıyor.

Kaynak: Günlük Evrensel