Dilipak, “Garp cephesinde yeni bir durum yok” başlıklı yazısının bir bölümünde şöyle diyor:

G7 ve NATO zirvesinin ardından durumu özetleyecek tek cümle şu: Dağ fare doğurdu. “Dostlar alışverişte görsün” kabilinden bir buluşmadan söz ediyoruz. Kimse aradığını bulamadı, herkes kendi şarkısını söyledi ve gitti.

Türkiye açısından ne FETÖ, ne PYD/PKK, ne S400 – Patroit, ne F35, ne İncirlik üssü ile ilgili yeni bir gelişme söz konusu! Ama NATO’nun gelecek vizyonu üzerinde konuşmuşlar, görüşmeler devam edecek. Uzlaşma olmayan konularda da görüşmeler devam edecek. Bu arada ABD Afganistan’dan geri çekilmeye hazırlanırken, kendinden boşalacak yerin Türkiye tarafından doldurulmasını istiyor. ABD Ortadoğu’da kendi askerlerinin ölmesini istemediğini söylüyor. Söylemeyip aklında tuttuğu kısmı ise, bizi Kore’de kullandığı gibi bölgede kendi yerine ölsün diye, ucuz asker deposu gibi kullanma planı.

Yani ABD, nasıl Irak ve Suriye’de PYD’yi kullanıyorsa, Afganistan’da da havaalanını açık tutmak, genel kontrol ve denetim, asayiş için Türkiye’yi sahaya sürmek istiyor. Türkiye ise bir yandan Pakistan’ı, öte yandan, bir AB üyesi ülke olarak Macaristan’ı yanına almak istiyor.

Mesela niye, Afganistan için bir İslam barış gücü oluşturmuyoruz? Bölgede BM ve AB, NATO adına görev yapmak istiyoruz!

Sanırım ABD bölgede, Fergana üzerinden bir yandan Rusya’yı, öte yandan, Çin’i sıkıştırmak istiyor. Öte yandan, Türkiye Pakistan’ı yanına almak isterken, Afganistan bataklığına Pakistan’ı da çekme planı konusunda dikkatli olmak gerek. Pakistan, Afganistan’daki krizin kendi ülkesine sıçramasını önlemek adına bu plana evet diyebilir, ancak Fergana faktörünü hesaba katarsak, muhtemel bir Pakistan / Hindistan / Keşmir krizinde Pakistan doğudan ve batıdan köşeye sıkışabilir. O zaman Pakistan bölgede krizi önlemeye çalışırken, kriz kendi ülkesine doğru genişleyebilir. Böyle bir durum, ABD’nin bölgeye Pakistan üzerinden müdahalesi için zemin oluşturabilir. Bu konuda ABD’nin Çin, Rusya ve Hindistan politikasını yakın takibe almak gerekir.