İŞİ BİTTİYSE ÖLMELİ İNSAN
anlatısı üzerine notlar

Latif Değer

Öncelikle bu kitabı yazarak çok da zihnimizin ve pratiğimizin yatkın olmadığı bir dünya için bir aşinalık sağlayan kıymetli yazara teşekkür ediyoruz.

İçerideki insani, İslami, ahlaki duruşları nedeniyle sağlam bir Müslümanın temsili durumunda oldukları için kendilerinden Allah razı olsun.

Kitabın içeriğine gelince; öncelikle kitabın ilk bölümünde anlatılan olaylar; vurulma, hastane süreçleri, anne babayla ilişkiler, akrabalarla ilişkiler düzleminde dile getirilen hesapsız, tabii ve insani duygular her insan için göz yaşartıcı tablolar oluşturuyor. 

Cezaevi süreçlerinde yaşanan taşınmalar, tanışmalar, idari süreçlerdeki çatışmacı tutumlar doğuran zorunluluklar, oldukça açık, samimi, insani bir düzlemde ve hepsine bir çerçeve oluşturan İslami duyarlıkla yaşanıp aynı tabiilikte anlatıldığı için de ayrı bir zenginlik oluşturuyor. 

Okuyucu için burada en dikkat çekici şey, aslında yazarın bir prensipler manzumesi olan İslami kimlik çerçevesinde hareket etme zorunluluğunu kitaba yansıtma gereğinin dışına çıkarak içinden geçenleri en tabii haliyle ve cesaretle anlatabilmesinde belki. 

Zira bu derece badireler atlatmış bir arkadaş grubu için yaşanan onca sert süreçlerden sonra veya bu süreçler içerisinde, bir taraftan olabildiğince tabii, insani ve yumuşak bir kalp taşımak ve bu kalbin titreşimlerini yazdıklarına da aynı tabiilikle taşıyabilmek oldukça zor olsa gerek. 

Yazar içeride yaşadığı tanışıklıklar, arkadaşlıklar ve diyalogları da eksiği fazlası ile kendi bilincinin yansımalarını da aynı tabiilikle kitabına yansıtmayı başarabilmiş. 

Bu da zannımca ayrı bir cesaret konusu, zira beraber kaldıkları sol cenahtan mahkumlarla ilgili, onların cedel, tartışma ve başka ideolojilerle karşılaşmalarında ortaya koydukları alternatifleri güçlü bir şekilde savunabilme becerileri karşısında kendilerinin daha deneyimsiz olduklarını açıkça dile getirebilmiş. 

Dikkat çeken diğer bir husus, yazar ve arkadaşlarının yaşadıkları süreçlerin, o kesiflikte elbette olmamakla beraber, aynı şekilde dışarıda da bir yetimlik, yalnızlık ve mahrumiyet olarak yaşanmasındaki benzerlikler. 

Yani şöyle de diyebiliriz belki, içeride bu çileleri çeken Müslüman arkadaşlar, dışarıda o yıllarda veya bugüne kadar yaşanan süreçlerin de (dört duvar arasında olmak dışındaki psikolojileri açısından) çok ciddi benzerlikler taşıdığını belki dışarı çıktıklarında daha iyi fark etmişlerdir.

Bir başka önemli konu, insan hangi mekanda ve hangi şartlarda yaşarsa yaşasın üzerine titredikleriyle yaşamak konusunda azmettiği zaman aşağı yukarı benzer problemler ve engellerle karşılaşması. 

Ayrıca şunu da söylemek lazım, yazar, zaman zaman yer verdiği, yolculukları sırasında gözlemleme imkanı bulduğu tabiat sahnelerini tasvir gayreti ile de bu konuda yüksek bir edebi nitelik sergilemiş. 

Siyasi konularla ilgili özellikle Ak Parti hikayesiyle ilgili değerlendirmeler de aşağı yukarı dışarıda yaşayan insanların başından sonuna bu hikayeye bakışlarındaki olumlu olumsuz yaklaşımları yansıtması açısından dikkate değer; ancak tabii kitaba daha çok olumlu ifadeler yansımış bulunuyor. Belki eksik kalan taraf bu çerçevede, hikayenin başından sonuna kadar, Müslümanlar tarafından bu hikayeyle ilgili dört başı mamur bir değerlendirme yapılmamış olmasıdır ve bu değerlendirmeye halen ihtiyaç vardır. Konusunu daha çok yaşanan sıkıntıların anı tarzında bir ifadesi olarak belirlemiş olan yazardan bu değerlendirmeyi beklemek de kendisine haksızlık olur. 

Onun dışında Müslümanlar olarak içeride sergilenen dostluğun, arkadaşlığın ve örneklerin her yerde herkes için kalıcı birer örneklik olarak yaşanması, temel duamız ve dileğimiz. 

Şüphesiz bu hikaye her Müslüman için bugün ve gelecekte önemli dersler çıkarma imkanı olan zengin bir tecrübe…

Selam ve dua ile…