Hakkı Öcal, Neo-con’lar olarak bilinen ve dünyanın başına sarılmış büyük belalardan biri üzerine yazdı. Öcal, bu hareketin “özgürlükçü, demokrat, insan haklarına sonsuz saygılı New York Entelektüelleri diye bilinen liberallerin, kökleri Leo Strauss ve ‘Senin teröristin benim özgürlük savaşçımdır’ sözüyle bilinen Jeane Kirkpatrick’e kadar giden (temeli İslam aleyhtarlığından ibaret olan) hareketi” olduğunu anlattı Milliyet’teki yazısında.

Hakkı Öcal, Neo-con John Bolton’a takılan ‘deniz ayısı’ lakabından başlayarak Neo-con’ları ve siyasetlerinin 1991’den bu yana, hangi bildiğimiz gelişmelerin arkasında olduğundan söz etti ve konuyu bugünkü hedeflerine kadar getirdi. O güruhu şöyle anlatıyor Öcal:

Walrus (denizayısı) sempatik bir hayvandır; bıyıkları da öyle. Ne var ki denizayıları, karadaki kardeşleri kadar, hatta belki de çok daha tehlikelidir. Bir çok muhafazakar, baba-oğul Bush’ların dünyayı ateşe verme planının tasarımcılarından ve baş uygulayıcılarından biri olan John Bolton’a, bıyıklarından ötürü Walrus adını takmıştı. Böylece onun sempatik görünümü arkasındaki tehlikeli “şahin” tutumuna dikkat çekilmiş oluyordu. Trump, başını iç siyasetteki belalardan ve azil olasılığından kurtarmak için İsrail yanlısı tutumunu artırır, dünyanın bir yerlerinde savaş çıkartmak için çareler ararken, Ulusal Güvenlik Danışmanı olarak John Bolton’dan daha iyisini bulamazdı.

Trump, Ulusal Güvenlik Danışmanı Korgeneral H. R. McMaster’ı, şu ya da bu yetersizliği yüzünden değil, önüne arzu ettiği askeri seçenekleri getirmediği için kovdu. Trump’ın görmek istediği tek seçenek, “ucuz, az ölümlü ve kazanılması garantili” (yani siyaseten kabul edilebilir) bir savaş. Başkan, ABD’yi böyle bir savaşa sürüklemeden ne kendisini, ne damadını ve oğullarını Demokratların yönettiği azil sürecinden kurtaramayacağını sanıyor. Mevcut ekip, ona Çin’e 60 milyar dolar ek vergi gibi, sonuçta ABD’ye kazandırmayacak, Çin’i de batırmayacak seçenekler sunuyor. Trump’ın beklediği savaşı ona ancak bir Neo-Con sağlayabilir.

Neo-Conservatizm, yani yeni muhafazakarlık, ne yenidir, ne de muhafazakarlık. 1970’lerde Demokrat Parti’nin “Amerika’nın itilip-katılmasına sessiz kalmasından yakınan” liberaller tarafından geliştirilmiş bir tepki ideolojisidir. Evet, yanlış okumadınız, özgürlükçü, demokrat, insan haklarına sonsuz saygılı New York Entelektüelleri diye bilinen liberallerin, kökleri Leo Strauss ve “Senin teröristin benim özgürlük savaşçımdır” sözüyle bilinen Jeane Kirkpatrick’e kadar giden (temeli İslam aleyhtarlığından ibaret olan) hareketidir.

Baba Bush, CIA Başkanı iken tanıdığı ve daha yüksek görevlere getirdiği Paul Wolfowitz, Elliott Abrams, Richard Perle, Paul Bremer ile Robert Kagan ve eşi Victoria Nuland, önce dünyanın başına Irak’ın Kuveyt’i işgali üzerine 1991 Körfez Savaşı’nı getirdiler. Bu ekip, oğul Bush’un şahsında aradıklarını buldu ve 2001’de 11 Eylül saldırıları üzerine Afganistan işgalini ve 2003’de Irak Savaşı’nı getirdi. Arap Baharı denen şeyin bu ekibin plan ve programı olduğunu, bugün Irak’ın, Türkiye’nin ve Suriye’nin bölünmesi amacıyla yürütülen çok boyutlu operasyonun da bu programın devamından ibaret bulunduğu açıktır. Bunu görmemek için bir parça eblehlik veya bir parça bu planı onaylıyor olmak gerekir.

Bolton’un Obama’yı eleştirmekten ibaret, içinde YPG geçen lafına aldanıp, yeni umutlar beslemek yanlış olur. Bolton, her iki Bush’un dünyayı kavuran ateşleri yakmak için kullandığı bir kibrit kutusundan ibarettir. Göreve getirilme sebebi de yeni bir ateş yakarak, ABD’de kör milliyetçiliği galeyana getirmektir.

Başarabilir mi? Hiç sanmam. Dünya uyandı artık.