Taha Kılınç, dün Yeni Şafak’ta yayınlanan “Yaman çelişki” başlıklı yazısında bu soruna dikkat çekerek, öfkenin İngiltere yerine sürekli ABD’ye yöneltildiğini belirtti.

Bu durumun ayrıntılı bir izaha ihtiyaç duyduğunu vurgulayan Kılınç, yazısının bir bölümünde şöyle diyor:

İkinci Dünya Savaşı sonrasının şartlarında, uzun süredir yönettiği ve sömürdüğü birçok bölgeden resmen çekilen İngiltere, bilhassa şu üç noktada, tesirleri hâlâ derinden hissedilen ağır hasarlar bıraktı: Hindistan, Filistin ve Kıbrıs. Buraları uzun yıllar boyunca çeşitli statüler altında kontrol eden İngilizler, bu kontrolü sona erdirirken birbirinden farklı problemleri mayalayıp kuluçkaya yatırdılar. Hindistan’la Pakistan’ı iki kez savaşa sürükleyen Keşmir sorunu, Bangladeş’in Pakistan’dan ayrılmasıyla sonuçlanan kriz, Filistin meselesi, Kıbrıs’ta Türklerle Rumlar arasındaki gerilim vb. tamamen, İngiltere’nin bilinçli olarak ürettiği ve coğrafyaya miras bıraktığı sorunlardı.

Bu açık ve aleni manzaraya rağmen, İslâm dünyasında İngiltere’nin yakın tarihteki rolü üzerinde yeterince durulmaması, İngilizlerin coğrafyanın bu hale gelişindeki etkisinin adeta unutulması, “emperyalizm” vurgularında okların hep ABD’ye yöneltilmesi, İran gibi bazı ülkelerin “Büyük Şeytan” başlığına İngiltere’yi hiçbir şekilde dâhil etmemesi gerçekten düşündürücüdür. Öfkeli sloganlar ABD’yi hedef seçerken, İngiltere adeta görünmez bir koruma kalkanı altında tutulmaktadır. Asya’dan Ortadoğu’ya, artık neredeyse bir asrı devirecek olan birçok devasa problemde ana faktör İngiltere iken, coğrafyanın halklarında da İngilizlere yönelik olarak hayranlık derecesine varan bir sempati gözlemlenmektedir. Bu da, ayrıntılı izah isteyen bir durumdur.

Galiba, bu yaman çelişkinin altında yatan sebepleri tespit edebilmek için, İngilizlerin yönetim ve sömürme mantıklarına odaklanmak gerekecek.