Maneviyatın ihmal edilmesi durumunda insanın, bedensel ve materyalist arzularının bağımlısı ve kölesi haline gelmekte olduğunun altını çiziyor Milat yazarı Bilal Sambur bugünkü yazısında.

Genelde gençlerin bir maneviyat krizi ve buhranı içinde olduğunun varsayıldığını hatırlatan Sambur “Ancak günümüzde maneviyat krizi içinde olan sadece gençlik kesimi değildir. Küresel düzeyde bütün insan gruplarının, genç-çocuk-yaşlı-kadın-erkek ayırımı yapmadan bir buhranın içinde olduğunu kabul etmek lazım” geldiğini belirtiyor ve çözüm yolunun ise Kur’an’ın anlaşılması ve kalbe yerleştirilmesi olduğunun altını çiziyor.

Yazısının bir bölümünde şu ifadeleri kullanıyor Bilal Sambur:

İnsanlık, top yekün bir maneviyat krizi yaşamasına rağmen, kendisine sağlıklı ve sahici bir şekilde yol gösterecek bir hidayet rehberinden yoksun bulunmaktadır. İnsanın maneviyat alanındaki boşluğunu, yaşam koçları ve kişisel gelişim uzmanları denilen bezirganlar doldurmaya çalışmaktadır. İnsanlığın ihtiyaç duyduğu, sahte koçlar ve uzmanlar değildir. İnsanlığın ihtiyaç duyduğu hidayet rehberi, kalplere şifa ve rahmet olarak gönderilen Kur’an-ı Kerim’dir. Kur’an’ı akılla kavrayacak ve kalbine yerleştirecek sahici bir manevi dirilişe her zamankinden daha fazla ihtiyaç vardır.

İnsanın manevi bir fıtrata sahip olması, onun bir at, inek veya koyun gibi eğitilemeyeceğini ve etkisizleştirilemeyeceğini göstermektedir. Kişiye verilen eğitim, her şeyiyle insani ve ilahi gerçekliği birlikte barındırmalıdır. İnsan, Allah’a kul oldukça hak, ahlak ve akıl değerlerinin farkına varacağının bilincinde olmalıdır. İnsani eğitim, insana hikmeti, adaleti ve ahlakı öğreten eğitimdir. İnsani eğitim, kişinin bedensel ve ruhsal özelliklerinin sürekli kontrol edilmesini, geliştirilmesini ve yenilenmesini esas almaktadır. Kişi, insan olarak sürekli olarak kendisini özenli bir bakım içinde tutmalıdır. Kendi bakımını ihmal etmenin maliyetinin kendini kaybetmek ve tüketmek olduğu gerçeğinin hiçbir şekilde akıldan çıkartılmaması gerekmektedir. İnsanlık, fiziksel bakımına önem vermenin yeterli olduğu yanılsaması içinde her türlü yolu denerken, fıtratının manevi bakımını ise ihmal etmektedir.