Sorunun yanıtını Sevil Nuriyeva, Star gazetesinde önceki gün yayınlanan yazısında verdi. Nuriyeva, İngiltere’nin boş bardakta nasıl bir fırtına arzusunda olduğunu ve bunun altında nasıl bir telaşın yattığını ortaya koyduğunu belirtiyor. Yazısının ilgili bölümünde çok net ifadeler kullanarak İngiltere-Rusya kavgasına eğilen Nuriyeva şu noktaların altını çiziyor:

İngiltere; yeni dünya düzeninde tekrar Rusya’nın tarih sahnesinde, kendi başına güç olarak çıkmasını istemiyor. İran ve petrolü üzerindeki etkisinden, pek memnun değil!

Almanya ile Rusya arasında, Ukrayna krizi üzerine derinleşen çatışmanın da mimarının, Anglo Sakson ittifak olduğunu hatırlatmak isterim.

Putin Rusya’sı küresel sistem içerisinde rakip istemeyen İngiltere için tehdittir. Rusya, bu nedenle Avrupa Birliği üzerine ciddi yatırımlar yaptı. Kamuoyunu kendine çekmek için petrol-doğal gaz hattını, siyasi baskı unsuru olarak devreye sokmasının nedeni de bu idi zannımca.

Suriye konusunda siyaseten köşeye sıkıştırılmış Rusya’nın tekraren masaya dönüşü, İngiltere’nin pek razı geldiği durum değildir. Ayrıca İran-Türkiye-Rusya üçlüsünün de, Suriye’deki yapmak veya kurmak istediği istikrardan da rahatsızdır. Baltık ülkelerine yönelik hamlelerini tehdit olarak gören İngiltere, Rusya’ya yönelik baskıların artmasından yanadır.

Kuzey denizindeki Rusların, denizaltı gemilerinin devreye girmesinden de pek mutlu değil İngiltere! Ukrayna konusu ile yeniden sıcak savaş ortamını kurgulamak ve bunu tekraren Almanların desteği ile gerçekleştirmek, yeniden Rusya’nın daha derin zayıflamasına hizmet etmek için dizayn edildiği de nettir.

Şimdi İngiltere’nin açıktan hiç bir delil göstermeden, Rusya’yı Devlet İstihbarat Kurumunun eski generalini zehirlemekle suçlamak ve bu sebepten de Rusya’ya yönelik yaptırımları şiddetlendirme çağrısında bulunması, Rusların “beraber araştıralım” çağrısına katiyen sıcak bakmaması, İngiltere’nin boş bardakta nasıl bir fırtına arzusunda olduğunu göstermekte! Ve bu çabasının da altında nasıl bir telaşın yattığını da kanıtlamakta!

Evet, tüm kavga; önümüzdeki yeni asırda, masadaki söz sahiplerinin kim olacağı üzerinedir. Ajan kavgasını da, bu büyük savaşın “küçük piyon konusu” olarak okumakta yarar vardır.