Zeynep İnanç

“Mantıklı ol!”, “Aklını kullan!”, “Bak hesap ortada, düşün biraz, Beynin yok mu” gibi uyarıları hayatımızın büyük bir bölümünde duyarız ve kullanırız. Bu uyarılar çoğu zaman mantığı el üstünde tutup kalbe haksızlık yapmamıza neden oluyor.

Bilindiği gibi aklın ve mantığın çağı 21. yüzyılı hatırlayalım. Bana öyle geliyor ki, bu yıl sayıları sezgilerin önüne koymayı marifet sayıyor. Hayatı hissederek değil analiz ederek anlamaya çalışmak ne yazık ki bir tarafımızı hep zayıf bırakıyor.

Hayatta birçok konuda dengeyi tutturamadığımız gibi bunda da dengeyi tutturmayı ne yazık ki başaramıyoruz. Kalp ve akıl arasındaki bitmeyen bir kavga, rekabet vardır. Bu rekabetin galibi çoktan “akıl” ilan edilmiş gibi olsa da işin aslı öyle değil.

Hayatımıza tek taraftan karar vermek, tek yönlü bakış açısına sahip olmak hayat yolunda doğru ve emin adımlarla ilerlememize ne kadar yardımcı olabilir? Normalde biri duygusal, diğeri akılcı olan bu zihin denge halinde bulunurlar. Birbirleriyle uyum halinde hayatımızda yol almamıza yardımcı olurlar.

Yapılan tespitlere göre her ikisi de beyindeki farklı ama birbirleriyle bağlantılı devrelerin işleyişini yansıtmaktadırlar. Duygularımız ve aklımız aldığımız kararlarda ve yaptığımız tercihlerde bizi yönlendirir.

Duygular, akıl kadar insanı insan yapan bir özelliktir ve kendi kendilerine kaybolmazlar mutlaka bir katilleri vardır. İnsan ancak aklına söz verdiği kadar kalbine de söz verdiği gün mutlu olacaktır,

Aklın yüceltilip duygunun geride bırakılması insanoğlunu tehlikeli ve acımasız hale getiriyor. Vicdanlarının sesleri susturulup, duygularının ayarıyla oynanıyor.

Ne demiş edebiyatçı Özdemir Asaf; Aklım bir düş dönüşümde. Duyguyla anlaşmış akıl’ kısaca ne zaman bu dengeyi tutturursak ya da duyguyla anlaşmış akıllı bir birey olabilirsek o zaman akıl ile kalbin bitmeyen kavgası belki o zaman sona erebilir.

Peki, İrademiz bizim elimizde mi? Akılda duygularda bizi yönetebilme, irademizi kontrol etme güce sahiptir. Önemli olan ne aklın kölesi olun nede duyguların esiri. Kendi kendimizi yönetebilmeli, kendimizin kaptanı biz olmalıyız.

Akıl ve duygu hayatta ilerlemememizi sağlayan araçlar olmaktan öteye geçmesinler. Yani ikisine irademizi teslim edip, bizi yönlendireceklerine biz onları yönetelim. Dümenin başında biz olalım.

Bu zorlu hayat mücadelesinde, Allah( CC) aklımızı ve duygularımızı onun yolunda, emin adımlarla, kullanmayı ve her daim merhametli insanlar olmamızı nasip etsin.

(Milat)